Ο μοναχός Σαμουήλ γεννήθηκε στο Κοντοπούλι της Λήμνου το 1870. Ο κατά κόσμον Αλέξανδρος Πασπαλεύρης προσήλθε το 1894 στην Καλύβη του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, το παλαιό Κυριακό της σκήτης της Αγίας Άννης και εκάρη μοναχός το 1895. Για ένα διάστημα μόνασε στο θεοβάδιστο όρος Σινά, γιατί αναφέρεται στο μοναχολόγιο της Σκήτης ως πρώην Σιναΐτης.
Ο Αγιαννανίτης Γέροντας Χερουβείμ (+1979) αναφέρει χαρακτηριστικά λίγα, αλλά σημαντικά περί αυτού: «Ήταν πάντα σχεδόν κλεισμένος στην καλύβη του. Ελάχιστες φορές τον είδα, κατά το διάστημα της παραμονής μου στην σκήτη. Εθεωρείτο μεγάλο γεγονός να συναντήσης τον γερο-Σαμουήλ. Πώς εζούσε, τι έτρωγε, τι πρόγραμμα είχε, ήσαν όλα άγνωστα. Απέφευγε τις συναναστροφές με τους άλλους πατέρας. Πολλοί τον εθεωρούσαν μεγάλο ασκητή και βιαστή, ενώ άλλοι υποψιάζοντο, μήπως μία τέτοια ζωή τον είχε οδηγήσει στην πλάνη».
Το έγκλειστο αυτό γεροντάκι ζούσε πάντοτε μόνος, στο φτωχό καλύβι του. Γιατί δεν τον έβλεπαν συχνά; Πώς ακριβώς ζούσε; Τι να έτρωγε; Τι να προσευχόταν; Τι πρόγραμμα άραγε να είχε στην τόσο μυστική ζωή του; Κανένας δεν βρέθηκε να πει κάτι παραπάνω, για τον κρυφό και μέγα αυτόν βιαστή. Πώς τόλμησαν να τον πουν πλανεμένο, αλήθεια; Η «ένδοξη αδοξία», κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, τον μεγάλυνε.
Γέρασε μόνος και δεν είχε καμία βοήθεια. Έτσι τον πήρε κοντά του ένας άλλος μόνος Γέροντας, ο Βικέντιος, από την Καλύβη του Αγίου Δημητρίου, για να τον γηροκομήσει. Ανεπαύθη μακάρια στις 3.2.1960, μνήμη του αγίου Συμεών του Θεοδόχου.
Ο Αγιαννανίτης Γέροντας Χερουβείμ (+1979) αναφέρει χαρακτηριστικά λίγα, αλλά σημαντικά περί αυτού: «Ήταν πάντα σχεδόν κλεισμένος στην καλύβη του. Ελάχιστες φορές τον είδα, κατά το διάστημα της παραμονής μου στην σκήτη. Εθεωρείτο μεγάλο γεγονός να συναντήσης τον γερο-Σαμουήλ. Πώς εζούσε, τι έτρωγε, τι πρόγραμμα είχε, ήσαν όλα άγνωστα. Απέφευγε τις συναναστροφές με τους άλλους πατέρας. Πολλοί τον εθεωρούσαν μεγάλο ασκητή και βιαστή, ενώ άλλοι υποψιάζοντο, μήπως μία τέτοια ζωή τον είχε οδηγήσει στην πλάνη».
Το έγκλειστο αυτό γεροντάκι ζούσε πάντοτε μόνος, στο φτωχό καλύβι του. Γιατί δεν τον έβλεπαν συχνά; Πώς ακριβώς ζούσε; Τι να έτρωγε; Τι να προσευχόταν; Τι πρόγραμμα άραγε να είχε στην τόσο μυστική ζωή του; Κανένας δεν βρέθηκε να πει κάτι παραπάνω, για τον κρυφό και μέγα αυτόν βιαστή. Πώς τόλμησαν να τον πουν πλανεμένο, αλήθεια; Η «ένδοξη αδοξία», κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, τον μεγάλυνε.
Γέρασε μόνος και δεν είχε καμία βοήθεια. Έτσι τον πήρε κοντά του ένας άλλος μόνος Γέροντας, ο Βικέντιος, από την Καλύβη του Αγίου Δημητρίου, για να τον γηροκομήσει. Ανεπαύθη μακάρια στις 3.2.1960, μνήμη του αγίου Συμεών του Θεοδόχου.
Πηγή: Μωυσής μοναχός Αγιορετίης, Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του 20ού αιώνα, τ. Α΄, σ. 629
Βιβλιογραφία
• Χερουβείμ αρχιμ., Νοσταλγικές αναμνήσεις από το Περιβόλι της Παναγίας, Ωρωπός Αττικής 1981, σ. 152.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου